Szkoła w Słowniku Języka polskiego - znaczenia i użycia terminu

1. instytucja oświatowo-wychowawcza, której zadaniem jest kształcenie i wychowanie; siedziba tej instytucji

• Szkoła ogólnokształcąca, zawodowa.
• Szkoła męska, żeńska, koedukacyjna.
• Szkoła baletowa, górnicza, handlowa, krawiecka, muzyczna, oficerska, pielęgniarska, ogrodnicza, rolnicza, rzemieślnicza, techniczna, wojskowa.
• Szkoła podchorążych.
• Szkoła państwowa, społeczna, prywatna.
• Szkoła przyzakładowa.
• Szkoła przysposobienia rolniczego.
• Szkoła tańca towarzyskiego.
• Szkoła dla dorosłych.
• Szkoła dla głuchoniemych, ociemniałych.
• Szkoła imienia Bolesława Prusa.
• Absolwenci szkoły.
• Budynek, gmach, teren szkoły.
• Kierownik, dyrektor szkoły.
• Program szkoły.
• Chodzić, uczęszczać, pójść, zapisać się do szkoły.
• Przyjąć do szkoły.
• Oddać, posłać dziecko do szkoły.
• Opuścić szkołę.
• Relegować, usuwać ze szkoły.
• Zamknąć szkołę.
•  Szkoła korespondencyjna, szkoła zaoczna szkoła umożliwiająca naukę w domu według ustalonego programu, z obowiązkiem przysyłania prac pisemnych i zdawania egzaminów
•  Szkoła podstawowa, przestarz. szkoła powszechna szkoła dająca minimum wykształcenia, obowiązkowa, warunkująca wstęp do szkoły średniej
•  Szkoła ponadpodstawowa każda szkoła średnia
•  Szkoła specjalna szkoła przeznaczona dla dzieci z niedomaganiami fizycznymi, opóźnionych w rozwoju lub nie przystosowanych społecznie
•  Szkoła średnia, szkoła stopnia licealnego szkoła ogólnokształcąca lub zawodowa, po której ukończeniu absolwent otrzymuje świadectwo dojrzałości i ma prawo ubiegania się o przyjęcie do szkoły wyższej
•  Szkoła tysiąclecia szkoła wybudowana ze składek społeczeństwa zbieranych w latach 1961 1965 pod hasłem: "Tysiąc szkół na Tysiąclecie" (Państwa Polskiego)
•  Szkoła wieczorowa szkoła, w której nauka odbywa się wieczorem, umożliwiająca kształcenie się osobom pracującym
•  Szkoła wyższa uczelnia kształcąca studentów na pracowników naukowych oraz na najwyżej kwalifikowanych pracowników w poszczególnych zawodach, prowadząca także prace naukowo-badawcze
• przen.
• Szkoła myślenia, cierpliwości, hartu ducha.
• Szkoła życia.
• Szkoła obywatelstwa, rzetelnej pracy.

2. uczniowie i personel takiej instytucji

• Cała szkoła była na wycieczce.
• Iść ze szkołą do teatru, na wystawę.
• Maszeruje szkoła kadetów, podchorążych.
• Szkoła bierze udział w pracach społecznych.

3. wykształcenie, wyszkolenie zdobyte przez naukę w szkole; nauka, studia

• Specjalista ze świetną szkołą.
• Skończyć, ukończyć szkołę.
• Zaraz po szkole poszedł do pracy.
• Robić coś po szkole, przed szkołą; dziś nie ma szkoły robić coś po skończonych lekcjach, przed rozpoczęciem się lekcji; dziś nie ma lekcji w szkole

4. kierunek, metoda w nauce, sztuce, literaturze itp., których przedstawicieli łączą wspólne poglądy, metody itp.;

wyróżniająca się grupa twórców, naukowców o pokrewnych cechach pracy twórczej, związana np. z wybitną osobistością, z jakimś miastem, narodem;

zespół cech charakterystycznych dla tej grupy

• Szkoła poetycka.
• Szkoła Arystotelesa, Pawłowa.
• Szkoła nowoczesnego wychowania.
• Flamandzka, antwerpska szkoła malarstwa.
• Kartezjańska, platońska szkoła filozofii.
• Polska szkoła matematyczna.
• Włoska szkoła śpiewu.
• Rosyjska szkoła choreografii.
• Reprezentować jakąś szkołę w dyscyplinie sportowej, w architekturze.
• Stworzyć własną szkołę naukową.
• Związać się z jakąś szkołą w sztuce, w literaturze, w pedagogice.

5. nuty, podręcznik do nauki gry na fortepianie, na skrzypcach itp.

• Szkoła na fortepian, na skrzypce.
• Opanować szkołę dla początkujących.

Źródło:

Słownik Języka polskiego PWN